"Als je de mens in beweging brengt, zal die zichzelf helen." Gabrielle Roth

Golven

De golvenkaart is het fundament en de basis van deze praktijk, wordt door alle afgestudeerde lesgevers in lessen en workshops verkend, en houdt de centrale focus op ons lichaam. We gaan er aan de slag met wat ons lichaam nu ervaart, en hoe die gewaarwordingen lopen doorheen ons lichaam. We luisteren er naar de bewegingen in al onze lichaamsdelen, en we ervaren telkens opnieuw de natuurlijkheid en de kracht van die golf van de vijf ritmen. Zo worden we ons meer en meer bewust van de hoedanigheid van elk van de ritmen, en hoe die in ons lichaam bewegen. Daarbij ontdekken we onze voeten en stoppen we met onze adem in te houden.

VLOEIEND, STACCATO, CHAOS, LYRISCH, VERSTILLING

Ik (Edo) heb doorheen een paar duizend uren golven de soepelheid van mijn lichaam terug gevonden, bewegingen in heel mijn lichaam mogen ontsluiten, en vele ontdekkingen gedaan die mij vrijer in mijn leven doen staan. Ik ben me heel snel bewust geworden dat ik mij het meeste thuis voel in het lyrische ritme, en ik kan me niet indenken dat ik ooit met deze praktijk zou stoppen. De regelmatige beoefening geeft mij een ijkpunt om te herkennen waar ik sta met mijn energie, en hoe het gesteld is met mijn lichaam.

Doorheen het dansen van duizenden golven ben ik (Nancy) tot een grotere aanvaarding gekomen van mezelf en van wat er in me gebeurt wanneer ik mezelf tegen kom in verschillende aspecten, zoals in mijn processen, mijn verhalen, mijn essentiële kern met haar kwaliteiten, en in de manieren waarop de levenskracht beweegt in en met mezelf. Ik heb meer ruimte gevonden in mezelf, met een gevoel van veel meer mogelijkheden. Mijn vijf ritmen bewegingspraktijk heeft ook geleid tot een grotere veerkracht, en tot een grotere vaardigheid om mezelf en anderen te ontvangen helemaal zoals ze zijn, zonder voorwaarden of verwachtingen. Ik kan nog steeds verrast en verwonderd raken door wat de landschappen van mezelf in elk van de ritmen me tonen en onder mijn aandacht brengen, tijdens mijn 5 ritmen beoefening.

Schaduwen

De schaduwkant geeft mij (Nancy) meer bewustzijn, vrijheid en zelfs meer humor om mezelf en om mijn voortdurende specifieke eigen levensreis. Wanneer ik een zware sloomheid of weerstand opmerk in het vloeiende ritme, kan ik mezelf wat diepere adem en wat zacht geduld schenken, en zo beginnen te zien wat deze weerstand nu eigenlijk lichamelijk wil zeggen. Plots ben ik dan in beweging, word ik erdoor geboeid, en voel ik meer levendigheid en gemak doorheen de delen van mijn lichaam, ja het vloeien begint aan te vangen, ook al is het op een onverwachte manier. 

Wanneer er spanning en stramheid in mijn staccato zit, komt opnieuw de magie van een diepere adem langs en soms het even wat opzettelijk overdrijven van de spanning, en dan, terwijl ik mijn beweging helder houd, laat ik het vuur van mijn staccato met een kleine vlam de spanning (bij voorbeeld in mijn arm) wat smelten, zonder dat ik die gerichte energie verlies. 

Wanneer mijn chaos lijkt op verwarring in mijn hoofd, of helemaal los geslagen is, kan ik het opmerken zonder er een extra laag aan toe te voegen waarin ik mezelf daarom kwel, en ook daar meer adem brengen, en stilaan meer aanwezig komen in mijn voeten, mijn buik, en in mijn hele lichaam. Soms maak ik bewegingen en bevingen tijdelijk wat kleiner of trager, of laat ik mezelf wat zakken en echt de grond onder mij voelen, terwijl ik de bewegingen zo groot laat zijn als ze willen. 

Wanneer ik merk dat ik in gedachten ergens anders ben, ontkoppeld van de realiteit, of met een plastieken glimlach op mijn gezicht, kan ik dat soms overdrijven, met bewegingen als van een toneelpop, terwijl ik me wat extra adem gun. Ik kan me dan toestaan om kleine, beschermde bewegingen uit te voeren, en een tijdje meer intern te bewegen, om daarna de vollere lyrische beweging te kunnen laten doorkomen.

Wanneer ik in verstilling merk dat ik wat verdoofd ben, als een steen, niets raakt binnen of gaat buiten, dan word ik heel teder met dat verharde gevoel, en geef het zachte en overvloedige adem. Ik laat de verdoofdheid me vertellen wat het wenst te vertellen, en tegelijk stel ik gewoonlijk vast dat eigenlijk niet alles in mij verdoofd is. Ik ga dan na welke delen van mij warmer en levendiger zijn en zoek naar hun beweging, zodat ik na een tijdje kom tot een meer verbonden, verstilde dans. Op een moment kan er een klik komen, met een gevoel van “er hoeft niets te veranderen”, en dan ben ik een rijke, vibrerende oogst van zijn, gekoesterd in de schoot van de gloeiende, overvloedige boom van verstilling (of van dat ruime eindeloze web van ether).