Het staccato ritme heeft de kwaliteit van uitdrukken, zijn weg banen, een focus, een kader, een structuur, kiezen... zoals een rivier haar bedding uitsnijdt diep in de rotsen, of zoals een bloesem zich verder ontwikkelt en haar kleuren toont, open voor bevruchting.

Ik (Nancy) waardeer echt de structuur die staccato mij biedt. Geen harde structuur, maar een structuur die komt van de zachte levendigheid van mijn lichaam, ondersteund door de aarde doorheen mijn beweging. Uitdrukkelijk heldere bewegingen tonen kan me heel kwetsbaar maken, en tegelijkertijd kan die zachte kwetsbaarheid me een gevoel geven van zachte warmte en een ervaring van duidelijk getoond te hebben wat belangrijk is voor mij, wat me dan de verbinding doet voelen met een andere persoon of met de wereld, waarna ik dan kan binnen laten wat zij uitdrukken. Ja, die kwetsbaarheid geeft me veiligheid, en de zachte helderheid geeft me een structuur om op terug te vallen wanneer nodig.

Ik (Edo) kan nu zien hoe vooral mijn moeder mij die energie voorgeleefd heeft. Ik beleef ze wanneer ik schrijf of geconcentreerd werk, wanneer ik nee zeg tegen afleidingen, wanneer ik uitvoer wat ik beslist heb, wanneer ik tijdens een onderzoek hypotheses formuleer en daar logisch verder op redeneer.

Je kan een meer omvangrijk verslag vinden in Gabrielle’s boek 'Maps to Ecstasy', vertaald in het Nederlands als 'Dans het leven', en in hoofdstuk 5 van haar boek 'Sweat Your Prayers', vertaald in het Nederlands als 'Dansen in extase'.