Het lyrische ritme heeft de kwaliteit van uitkomen bij een antwoord of oplossing of los laten van de vraag, van opluchting, ruimte... zoals een rivier die in een delta uitmondt in de zee, of zoals de bladeren van de boom mooi verkleuren en hij zijn sappige rijpe vruchten geeft aan zijn omgeving.

Ik (Nancy) heb een haat-liefde verhouding gehad met het lyrische. Maar tegenwoordig, meestal wanneer ik er niet aan trek bij de aanvang, kan ik het proeven in al zijn heerlijke sappigheid. Wanneer ik echt mild, gevoelig of zelfs teder kan zijn in de overgang van chaos naar lyrisch, dan komt op een gegeven moment een ruimer, licht trippelend lyrisch gevoel over me, zolang ik er maar niet aan trek (en dus wat gespannen word). Ik kan niet echt de vinger leggen op wat er dan gebeurt wanneer ik er in over ga. Meestal gaat het over niet vasthouden aan ideeën over hoe lyrisch er moet uitzien. Soms is het rebels, ondeugend, lekker, of komt het tevoorschijn op een ondenkbare of ongehoorde wijze. Dan is het eigenlijk die frisse nieuwheid die aanspoelt wanneer ik echt door iets ben gegaan in de chaos: oh, ik ben nu een nieuwe mens, wat komt er nu? En soms manifesteert het zich als een zachte dans van laten doordringen van wat er eerder in de golf gebeurde. 

Ik (Edo) zie nu hoe dat ritme onlosmakelijk deel uitmaakt van mezelf, verweven is met de kern van wie ik ben. Ik beleef het wanneer ik het beste van mezelf mag geven, wanneer ik soepel in mezelf een eigenschap vindt die past in een situatie, wanneer ik aan het eind van een onderzoek een oplossing, bewijs of verklaring vindt, of beslis om dat onderzoek tijdelijk te onderbreken of zonder resultaat af te ronden.

Je kan een meer omvangrijk verslag vinden in Gabrielle’s boek Gabrielle’s boek 'Maps to Ecstasy', vertaald in het Nederlands als 'Dans het leven', en in hoofdstuk 7 van haar boek 'Sweat Your Prayers', vertaald in het Nederlands als 'Dansen in extase'.